To Hell With Poverty we 'll get drunk on Cheap Wine

Το ξέρω ότι ξεκινήσαμε στραβά. Η κατάσταση φταίει κι εγώ που επηρεάστηκα απ' αυτή. Κάπου φτάνει όμως...

Έχω περάσει ένα καλό τρίμηνο τώρα, γεμάτο απειλές, πίεση, άγχος, μαλακισμένες αποδοχές, γά-μη-σέ τα. Σκέφτηκα διάφορα δυσάρεστα να μου κάνω μπας και ξεχαστώ αλλά τίποτα δε φαίνεται αρκετά αποτελεσματικό. Ούτε το ότι έκλεισα ένα πέρα από κάθε προσδοκία επιτυχημένο ιστολόγιο για την ευτυχία της αφάνειας.

Δεν ξέρω πόσο καιρό τώρα  καπνίζω χαμένος στις σκέψεις μου κι ακούω μόνο τους γαμημένους τους Unwound, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Βιογραφικά σε κάθε κωλοτρυπίδα της γης, ελπίδες της πούτσας, υποσχέσεις κενές, τι νόημα έχει;

Δεν έχει. Εκεί κατέληξα. Ξεκινάω από την αρχή, λοιπόν. Αυτό είναι ένα μπλογκ για τέχνη. Για 'μένα. Γιατί, γαμώ το χριστό, πάνω απ' όλα είμαι τέχνη και χέστηκα πως ακούγεται αυτό. Έτσι αισθάνομαι. Να πάνε να γαμηθούν και οι δουλειές και τα φράγκα και όλα. Μια χαρούλα είναι οι καταθέσεις μου, με κρατάνε για κάμποσο καιρό όρθιο και μετά θα δω τι στον πούτσο θα κάνω.

Από 'δω και στο εξής, ο κόσμος μπορεί να καίγεται. Μη με ενοχλείτε. Χτενίζομαι.