Godstars Never Fade, They Merely Re-Incarnate

Ένας ορισμός της τέχνης που είχα πετύχει κάποτε είναι λέει (σε πολύ ελεύθερη μετάφραση) "μια ανθρώπινη προσπάθεια να τροποποιηθεί η δουλειά της φύσης"... Έχω δυο δίσκους των Psychic TV να παίζουν τώρα και ο εγκέφαλός μου σιγοκαίγεται. Είμαι κι από κάτι χάλια από χτες. Το χειρότερο που μπορούσε να μου συμβεί είναι αυτοί στην παρούσα φάση. Αλλά υπομένω. Λούζομαι τέχνη. Ξέρεις... Θα τελειώσουν και θα είμαι καλύτερος άνθρωπος. Πιο καταρτισμένος στα μυστήρια της ανθρώπινης ύπαρξης.

Διάλειμμα: Unsane - Wreck. Έκσταση. Γέμισα. Πρέπει να γράψω ένα κανονικό review γι' αυτό. Έπαθα ένα κάτι. Ξέρεις, όλο το noise rock των '90s στο σαλόνι σου. Άστο, δε λέω άλλα, θα επανέλθω.

Άραζα σπίτι ένα Σάββατο απόγευμα, δε θυμάμαι αν ήταν πέρυσι ή πρόπερσι, κι όπως έλιωνα στο ζάππινγκ πετυχαίνω μια μαλακο- Lifestyle εκπομπή η οποία σα θέμα είχε τον έρωτα του Genesis P. Orridge με τη Lady Jaye. Και όλοι ξέρουμε τι έγινε έτσι; Τα περί Breyer P. Orridge Project. Την προσπάθεια να γίνουν οι δύο αυτοί μία οντότητα. Η Jaye πέθανε το 2007, επομένως το βάρος του να τελειώσει το έργο έπεσε στο Genesis... Δεν ξέρω αν έχει ολοκληρωθεί το δημιούργημα. Το ελπίζω. Με ψιλο-ξενερώνουν οι πλαστικές. Όλα για την τέχνη, βέβαια. Χρειάζεται να πω κάτι για τους δίσκους; Τα ονόματά τους έστω; Δε νομίζω... Μ' αρέσει η φάση. Έτσι αυθόρμητη κατάσταση. Δεν κάνουν κάτι τραγικά διαφορετικό αν έχεις τσεκάρει τα παλιότερα, εκτός από το να κάνουν κάτι διαφορετικό από ό,τι έχουν κάνει, ή να προσπαθούν τέλος πάντων. Έλα, αφού ξέρεις. Ξέρεις ρε, τέχνη. Ώπα, ρε μαλάκα. Έρευνα. Το "Ov Power" λέει είναι bootleg του 1984... Μάλιστα, τη γαμήσαμε εδώ. Φαντάζομαι και το "Batschkapp" κάτι τέτοιο θα είναι. Ναι. Δε γαμιέται, και το ότι έγραφαν τότε μουσική που ακούγεται σα να γράφτηκε χτες λέει πολλά από μόνο του. Χέστο, γέμισα, κάτσε να βάλω λίγο Nausea...