Merchandise - Children of Desire

Λοιπόν, αλλάζουμε λίγο στυλάκι, πάμε πίσω, προσωρινό είναι, μην τρελαίνεσαι, πρέπει απλά να αναφέρουμε τον πρώτο αντικειμενικά συγκλονιστικό δίσκο της χρονιάς.
Το κόλλημα με τους Merchandise κρατάει χρόνια τώρα, είναι εφάμιλλο με αυτό με τους Cold Cave, έχω την εντύπωση ότι εγώ τους ανακάλυψα και κανείς άλλος, ω ναι, και βγαίνω και το φωνάζω και το παινεύομαι και τύψεις δεν έχω. Είναι λογικό, λοιπόν, μετά από δεκάδες σκόρπια κομμάτια που μοίρασαν από 2010, η ανακοίνωση της κυκλοφορίας νέου δίσκου να με γεμίσει ευφορία και μια ελπίδα για ένα ουσιαστικότερο μέλλον, πνιγμένο στην τέχνη και τα βαρβιτουρικά. Μπορεί να φταίει και η μέρα. Τέλος πάντων...
Στο "Children of Desire", εκτός από το να επιλέγουν ένα υπεργαμάτο τίτλο για να ονομάσουν το νέο τους αριστούργημα, επιδίδονται σε μια χωρίς προηγούμενο κλοπή όλων των κλισέ του shoegaze, της brit pop, του synth punk (των Suicide ρε, κι ας μην ονομαζόταν έτσι τότε) και του noise rock, φτιάχνοντας ένα πραγματικά απίστευτο μίγμα το οποίο και ταΐζουν σε φοβερές συνθέσεις.
Πολλά κοσμητικά επίθετα ε; Δεν πειράζει, κανένα δεν περισσεύει, αν είχα πιο πλούσιο λεξιλόγιο θα έβαζα κι άλλα.
Και τώρα, ας αρχίσει το παραλήρημα για τις κυκλοφορίες της Katorga Works. Όχι, άστο.
Είχα πολύ καιρό ν' ακούσω δίσκο με εντεκάλεπτα κομμάτια στα οποία δε βαρέθηκα στιγμή, Και μάλιστα όσο έπαιζαν ήμουν σε φάση "πωωωωωωωωωω... Μαλάκααααααααα. Άκου τι έκαναν τώρα.". Δε θέλω να τρομάξει κανείς με τη διάρκεια, δεν υπάρχει τίποτα περιττό, δεν υπάρχει progressive μαλακία, δεν υπάρχει λάθος. Όλα κυλάνε σωστά και χτυπάνε στα σημεία που πρέπει. 
Θέλω να γράφω από 'δω και στο εξής μόνο: αντικειμενικά, αντικειμενικά, αντικειμενικά, αντικειμενικά, αντικειμενικά, αντικειμενικά, αντικειμενικά, αντικειμενικά, αντικειμενικά, αντικειμενικά. Γιατί δεν έχει τίποτα υποκειμενικό εδώ. Είναι ένας επιστημονικά τεκμηριωμένος, με απόλυτη ακρίβεια, γαμάτος δίσκος.
Στο I could die tomorrow το μοιράζουν τσαμπέ, όπως όλα, αλλά ρε πούστη, εδώ δε θα συγχωρήσεις τον εαυτό σου αν δε δώσεις φρρράγκα σ' αυτό. Σοβαρά...
Μαλακία review φάση, αλλά δε γίνεται ρε. Πρέπει να γίνει το σωστό λέμε. Έχω κολλήσει... Έχω κολλήσει πολύ άσχημα, όχι αηδίες...