26/3/12

La Bourse Ou La Vie

Άκουγα το συγκλονιστικό "NAGYKANIZSA" των συγκλονιστικών Aussitôt Mort, είχα πάντα τρελή αδυναμία στο γαλλικό hardcore, καλά, γενικά στο ευρωπαϊκό, αλλά κυρίως εκεί, και θυμήθηκα τα "Θηλαστικά" του Πιερ Μερό.
Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ένας τύπος που γίνεται καθηγητής, πλήρως αποτυχημένος όντας, γιατί δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει... Κοίτα, πέραν του ότι μ' άρεσε, δε θυμάμαι και πολλά, πέρασαν χρόνια από τότε που το διάβασα, αλλά αυτό με είχε κολλήσει. Ίσως γιατί πολύς κόσμος μου 'χει πει ότι θα μου πήγαινε αυτό το επάγγελ... Συγνώμη, λειτούργημα.
Θα είχα ενδιαφέρον πιστεύω σε μια τέτοια θέση. Καταρχάς έχω αγοραφοβία, κάτι που δε θα βοηθούσε και πολύ, το πως κατάφερα να παρουσιάσω διπλωματική στο πανεπιστήμιο παραμένει ακόμα ένα άλυτο μυστήριο. Ξέρεις, με τους διδάκτορες και τους επίκουρες από κάτω. Άγχος. Και είχε και μια σκατοζέστη ασύλληπτη, είχα δανειστεί μάλιστα από ένα φίλο ένα πανέμορφο πουκάμισο Marlboro Classics, τουλάχιστον δύο νούμερα μεγαλύτερο από τα κυβικά μου, για να είμαι λίγο πιο κυριλέ... Αρχίδια, ίδρωνα γάματα, παίζει να έτρεμα κιόλας, κάποια μέρη του σώματός μου δεν τα ένιωθα ακριβώς, το χάλι το ίδιο. Μια λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα εκείνη την αποφράδα μέρα πήγε στο διάολο.
Σε μια αίθουσα σχολείου ή/και φροντιστηρίου τώρα, πιστεύω δε θα ήμουν από εκείνους τους ψιλο-ανώμαλους που, μέσω της συνεχούς συναναστροφής με μικρότερες γυναίκες μπερδεύουν την πούτσα με τη βούρτσα και τελικά τα κορίτσια που τους κοιτάνε με ανοιχτό το στόμα, γιατί έχουν γενιάδα και πράσινα μάτια, φαντάζουν ξαφνικά θελκτικότερες απ' όσο η νομοθεσία επιτρέπει. Έλα, όλοι το 'χουμε δει να συμβαίνει "Σκρατσιέλλα, έχεις εξαιρετικό στήθος σήμερα, εχμμμ... Εννοώ εξαιρετικά μπούτια... Δηλαδή... Το γραπτό σου είναι... Μαλάκα, γάμησέ το, Σκρατσιέλλα, έμεινες". Το όνομα είναι ενδεικτικό του πόσο οι σύγχρονοι γονείς μισούν τα παιδιά τους και δεν τους δίνουν τα ονόματα των μανάδων τους. Εκτός κι αν τις λένε "Κουραδώ".  Και των δύο. Υπάρχει ρε. Αλήθεια.
Ούτε από 'κείνους τους τερατομαλάκες που σκυλοβρίζουν τα ανήλικα, αλλά στο προαύλιο εμπνέουν σεβασμό γιατί είναι "καλοί στη δουλειά τους". Και παίζει και να σ' αφήσουν καμιά σαρανταριά φορές στη δευτέρα γυμνασίου επειδή έγραψες στην έκθεση το "σιχαμένοι υπαλληλίσκοι" με ύψιλον. Όλα. Συχαμένυ Υπαλλυλύσκυ. Σα ρώσικο όνομα δεν είναι;
Όχι, θεωρώ ότι θα ήμουν από αυτούς τους ανεκδιήγητους που σκάνε στην τάξη και βρωμάνε τσίπουρο, βάζουν τα πόδια στην έδρα και καλούς βαθμούς και στους εμφανώς ηλίθιους. Που φοράνε πάντα το ίδιο σακάκι και το μαλλί στάζει λίγδα. Που οι μαθητές γελάνε με την πάρτη τους και αφού τελειώσουν το σχολείο. Κι όλα αυτά γιατί δεν τα πάνε καλά με τους ανθρώπους όταν έχουν στραμμένο το βλέμμα πάνω τους... Τι να πεις...

5 σχόλια:

  1. Σπουδαίος ο Μερό. Διάβασε και το "εκτός πραγματικότητάς" του.
    Οπως λέει κι ενας φίλος και σ/φος για τον Μερό: "αναρχοατομικιστής, άρα συντηρητικός".
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εγώ πάντως πιστεύω ότι θα ήσουν πολύ κουλ καθηγητής. σαν χαρακτήρας από βιβλίο του ρόμπινς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σαν τι όνειρα να έβλεπες χθες...( χαΧαχΑχα )
    Οι Μοrt ΔΕΝ παλεύονται,πολύ καλή η τελευταία τους δουλειά...Τώρα ... αρκετη τρέλλα,φαντασία and a wicked sense of humour - τα έχουμε δεν τα έχουμε; - δεν μπορω παρα να συμφωνήσω με τον spiral...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι, ο ινδιάνος που κοιτούσε τον πίνακα στους μισοκοιμισμένους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. MNMNTS - "The Good Life"
    Άκου εκεί καθηγητής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή