19/4/12

GhoulDiggers

Αυτή η μπάντα δε λέει να τελειώσει. Τους διέλυσε ο Jourgensen κάποια στιγμή το 2008 και φέτος επέστρεψε με το "Relapse". Το οποίο γαμάει. Προφανώς και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Συζήταγα με μία φίλη τις προάλλες για το κοινό μας κόλλημα με τους αυτοκαταστροφικούς καλλιτέχνες. Οι επιβιώσαντες κατ' εμέ αγγίζουν τα όρια του μεσσιανικού. Στην περίπτωση του Alien, που το αίμα του πρέπει να 'χει αντικατασταθεί από ένα κοκτέηλ πρέζας και αλκοόλ, πάει ακόμα παραπέρα.

Η φάση ξεκινάει πολύ παλιά. Σε μια συλλογή του 120 Minutes είχε το "Stigmata". Κόλλησα. Βάλε και τις φωτογραφίες του τύπου με τις τζίβες και τα κόκαλα στο μικρόφωνο που έβλεπα παντού, τελείως Badass φάση, για εφηβεία ήταν αυτό το ό,τι έπρεπε. Η μουσική τους ένα ανελέητο σφυροκόπημα των αισθήσεων που σε αναγκάζει παρόλο τον πόνο να χορέψεις. Αυτό με γαμούσε πάντα. Ο ρυθμός... Που δε χάνεται πουθενά. Σκληρός. Συνεχής. Ακατάπαυστος. Γιατί όταν ακούς Ministry, το pause και το stop δεν είναι επιλογή. Πρέπει να υπομείνεις το έργο. Ολόκληρο. Αυτές τις μετρονομημένες βουρδουλιές. Και η φωνή... Με την ψευδο-οξφορδιανή προφορά. Τη χοντρή ειρωνία. Ο συνδυασμός σκότωνε και, όλως παραδόξως, σκοτώνει ακόμα. Και σκοτώνει καλά. Θέλει πολύ αίμα ακόμα για να χορτάσει η μηχανή.

Στο μεταξύ με την Courtney Love δε θα έκανε το πιο γαμημένο ζευγάρι των '90s; Σίγουρα πράματα. Η Πρέζα στην υπηρεσία της τέχνης.

Τέλος πάντων. Άρχισα να συλλέγω μανιωδώς τους δίσκους τους, ό,τι και να κυκλοφορούσαν. Το "Filthpig" του '96 με έστειλε στο διάολο, ιδίως με τη συγκλονιστική διασκευή που έκαναν στο "Lay Lady Lay". Μαζί με το "The Witch" των The Cult πιστεύω προσδιόρισαν τον ήχο του ροκ του μέλλοντος. Δύο τραγούδια. Αυτά. Αν υπήρχε κάποιο ανώτερο ον έπρεπε να επέμβει ώστε όλα ν' ακούγονται έτσι σήμερα. Με σιχαμένα μπάσσα απλωμένα παντού, κυρίαρχα και φωνητικά μες στην παραμόρφωση, να μη μένει σσάρκχχχα πουθενά. Μετά, βέβαια, ήρθε το Nu Metal, αυτή η αισχρή μπούρδα, παρασκευασμένη με επιμέλεια από ηλίθιους για πιο ηλίθιους και τα γάμησε τη μάνα όλα. Φταίνε και οι Helmet. Όχι; Φταίνε σου λέω...

Και κάπου εκεί έκοψα τα σκληρά... Όσο δύσκολο και να μου είναι, το παραδέχομαι, στην προηγούμενη πρόταση, με τον όρο "σκληρά" αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνο σε μουσικά είδη. Αν και δε γούσταρα και πολλές μπάντες της φάσης. Για την ακρίβεια μόνο οι Ministry μου 'ρχονται τώρα. Για να σκεφτώ... Μισό... Μόνο αυτοί. Εκτός απ' το απαράμιλλο στυλ του Jourgensen... Όχι, γάμα το, παραλίγο να ξαναρχίσω να παραληρώ για τον ήχο τους. Τη χορευτική φάση τους. Ξέρεις, κουνάς κώλο μαζί με κεφάλι πάνω κάτω. Σταματάω... Μόνο που δεν μπορώ. Όχι, σταματάω.-

Μόνο αυτό να σημειωθεί στα πρακτικά. Είναι σημαντικό. Λοιπόν... Όλες οι διασκευές που έχουν κάνει είναι καλύτερες από το πρωτότυπο. Συνεχίζουμε...

Έκοψα τα σκληρά. Σε φάση όταν έσκασε το "Dark Side of the Spoon" είχα χάσει κάθε ενδιαφέρον... Μέχρι τη στιγμή που έβγαλε τη βρώμα ο Jourgensen ότι το "The Last Sucker" ήταν το τέλος... Πίστευα ότι οι Ministry θα ήταν "εκεί" για πάντα και κάπου ξενέρωσα. Έχασα τη γη κάτω απ' τα πόδια μου για να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Αλήθεια. Όταν μου παίρνουν όσα θεωρώ δεδομένα, εντάξει, όλα γυρνάνε ανάποδα. Έστω και για λίγο.

Το έλιωσα το τελευταίο. Μετά βρήκα όσα αγνόησα όλα αυτά τα χρόνια και ξενέρωσα πάλι. Αυτή τη φορά μ' εμένα. Τα ίδια παίζει συνέχεια, μη λέμε και μαλακίες, αλλά ξέρεις... Είναι "αυτό". Το "στα μούτρα, ρε καριόλη". Δεν ξέρω, τόσο συγκεκριμένο, τόσο δεμένο δεν το 'χω βρει πουθενά αλλού. Και, για να είμαστε και δίκαιοι, πάσχει αρκετά το "Relapse". Αλλά του το συγχωρώ. Γιατί πάλι λέει αυτά που θέλει να πει. Στο μεταξύ στο μαλακο-scene που τοποθετείται δεν μπορώ να καταλάβω πως και του "επιτρέπεται" να είναι τόσο πολιτικοποιημένος. Ούτε τα μοσχάρια οι γκοθάδες, ούτε τα πρόβατα οι μέταλλοι φημίζονται για τις ευαισθησίες τους απέναντι στην κοινωνική αδικία. Δεν ξέρω... Ίσως και να... Μπα, όλοι ζώα είναι. Και μάλιστα εξημερωμένα.

Πως το κλείνουμε τώρα... Με μια ευχή. Να συνεχίσει να ισχύει η πρώτη πρόταση του άρθρου. Και υπόσχομαι αυτή τη φορά να μην πάω πουθενά.

16 σχόλια:

  1. θείο, τράβα ν' ακούσεις κάνα twee κι άσε τον σάπιο τον αλ για μας τα άγρια νιάτα.
    επίσης, το ότι θα άκουγα καλή κουβέντα από το στόμα σου για τους the cult, δεν το περίμενα με τίποτα. you never fail to impress me, amigo.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μόνο αυτό το ένα τραγούδι έγραψαν αυτοί. Τίποτα άλλο. Εξηγούμαι δια να μην παρεξηγηθώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. έχουν γράψει μερικά ακόμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ομοιοπαθής και εγώ με τον τύπο κατά την διάρκεια της εφηβείας αλλά...διέλυσε τον ήχο των skinny puppy μεταλλίζοντας τους, πλακώθηκε με τον Burroughs σε εκείνο το επικό δεκάιντσο που δεν κυκλοφόρησε ποτέ, πλακώθηκε με τον έτερο υπουργό του και μετά το filth pig το έχει κάψει εντελώς. πίσω στον πρεζοτάφο του λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα 'χεις τα δίκια σου. Αλλά το ότι τα κάνει πάντα πουτάνα τον κάνει, κατ' εμέ, ακόμα πιο γαμάτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. λοιπον, εχουμε και λεμε...
    μινιστρυ...λιγο ποζεριλα μου μυριζαν ανεκαθεν (μπορει να εχω κι αδικο) και επεμενα καποτε στους young gods και τους γαλλους treponem pal (Υπαρχουν ακομη!!!) αλλα η απολυτη αδυναμια μου παντοτε ηταν οι καναδοι πρωτοποροι VoiVod (αληθεια εχεις ακουσει καλυτερη διασκευη στο astronomy domine και στο set the controls under the herat of the sun?), τοτε φυσικα που ντρεπονταν οι μεταλλαδες να τους ακουσουν και οι "εναλλακτικοι" μην τους περασουν για γραφικους...καποια μερα λοιπον επεσε στα χερια μου ενα 7" 17 pygmies (αχετο και το εκοψα το παλαβο) και μου ξεμειναν οι δισκοι...μονο chrome που και που απλα για τη θυμηση και την καταπολεμηση του αλτσχαϊμερ...
    οσο για χελμετ...ειμαι τοσ φλωρος που δε πιανουν μια μπροστα στους therapy?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. young gods, voivod, therapy?
    ρένο, θέλεις να γίνουμε φίλοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Προσπαθήσεις να μου πουλήσεις μια μπάντα με τις διασκευές που έκανε σε Floyd; Έχασες...
    Όσο για Χέλμετ... ΠΟΛΥ καλύτεροι από Therapy?.
    Chrome ε; Τι είπες τώρα... Πολύ αγαπημένη μπάντα... Επίσης θέλω διεύθυνση να σου στείλω το Vent. Αν μη τι άλλο, έχει ωραίο artwork.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. δε χρησιμοποιω τους φλουντ ως παράδειγμα, ίσα ίσα που αξιοποιησαν κατα το μέγιστο αυτά που δεν μπορούσε να σκαρφιστει ο γκιλμορ και μάλλον έγραψε νηφαλιος ο συντ.
    απο την άλλη, δε στελνεις μαζί κι ενα ντενεκε τέταρτη διότι εδώ κοστιζει πιο πολυ κι απο ηρωινη.
    @spiral.
    ανά ορκιστεις οτι θα ψηφιζεις μπιγαλη στη β' αθηνων, ναι θέλω να γινουμε φίλοι. το αυτο και δια τον κυρ-σλακερ ( το σλακερ μάλλον το έχετε δει...)
    και παρεπιπτοντως τα τελευταία δυο χρονια το λαπτοπ τρέχει slackware

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φετα ηθελα να γραψω γαμωτο και το κωλοκινητο με εγραψε στ'αρχιδια του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Και μόνο που σκέφτομαι οτι τους άκουσα πρώτη φορά πριν από δεκαπέντε χρόνια με παίρνει από κάτω. Δεν καταλαβαίνω πώς αντέχεις και τα αναχαρχαλεύεις αυτά τα απολιθώμένα. Κι η Courtney Love έχει γίνει μια πατσά και μισή. Μιζέρια και δυστυχία.

    Τέσπα, εμένα το μόνο ένα και μοναδικό δικό τους που μ' άρεσε ήταν το Jesus Built my Hot Rod, ένα γαμάτο κομμάτι και τέρμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χμμμμ... Εσύ περίμενα να τα γουστάρεις αυτά τα σκλερά.
    Δε γίνεται να μην αναχαρχαλέψω ρε (τι λέξις!), μ' έχουν σημαδέψει, πως να το κάνουμε.
    Καλά, η Courtney δε χέζεται, τι να την κάνεις πια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χουάτ δε φακ γίνεται εδώ μέσα; Πότε ήρθες εσύ στην εταιρία μου και δεν μου είπε κανείς τίποτα; (πολύ καλή επιλογή, μπαι δε γουέη) Τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι σου και αλλάζεις τα μπλογκς σαν τα πουκάμισα; Η σχολιάστρια Στάσσα είναι η φίλη μου η Σιδερομάσα; Αυτές και μερικές ακόμα απορίες πιστεύω ότι θα μου λυθούν κάποια στιγμή, για την ώρα δράττομαι της ευκαιρίας να διατυπώσω το παράπονο μου: ρε φίλος έχεις που έχεις τέτοια πέννα γιατί δε γράφεις και τιποτάλλο εκτός από μουσική; αμαρτία δηλαδής! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σκλεροί είναι, ΟΚ αλλά μου γοτθιζουνε λίγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ούτε καν. Οι Γότθοι Μινιστρίζουνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δεν πολυγράφω για μουσική όπως στο παλιό να φανταστείς... Αλλά ακούω πολλή από δαύτη μωρέ. Ποσότητες, ξέρεις. Και βρίσκει τον τρόπο και χώνεται... Τι να κάνω πια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή