16/4/12

Find The Flock


Υ. Γ. : Αργοπορημένο πασκαλιάτικο άρθρο. Κατά μία ημέρα, δεν τα πήγα κι άσχημα νομίζω; Ας πούμε ότι το διαβάζεις την ώρα που το μηχανάκι γυρνάει το πτώμα του αμνού, σε Hi-Tech Μπλιαχ φάση.

Όχι. Αυτό ακριβώς χρειάζομαι.
Αυτό.
Λίγο χρώμα. Αυτό το μπλογκ άρχισε να γίνεται απελπιστικά ασπρόμαυρο. Πολύ γκρι. Ουδέτερο. Με μια μαλακισμένη αύρα ρομαντιζμού. Αηδίες... Υποτίθεται ότι πρέπει να χωρέσει όσο το δυνατόν περισσότερη τέχνη σε καιρούς ένδειας. Όχι; Ναι.
Χρειάζομαι Punk. Ξέρεις, αν είχα το παλιό ακόμα, το ακατανόμαστο, το αυτό που θέλω να ξεχάσω, το συγκεκριμένο θα ήταν από τα άρθρα που δεν θα είχαν κανένα comment, κάποτε με ενδιέφεραν αυτά. Δηλαδή, Natural Law. Καινούριος δίσκος. Find the Flock. Πρέπει να γράψω. Από πίσω παίζει. Κι εγώ πρέπει να περιγράψω. Τι; Κάτι. Katorga Works ρε μουνιά. Ξέρεις, ένας εμετός συναισθημάτων με κατακλύζει, με λούζει, το θέαμα δεν είναι και τόσο δυσάρεστο, φτάνει να μην παίζει οσμή. Θα το στείλω σε βίντεο καλύτερα. Τι έλεγα;
Hardcore.
Punk.
Συνέπεια. Οι μέρες της μιζέριας έχουν αρχίσει, νιώθω την αίσθηση του χιούμορ μου να με εγκαταλείπει, σα να περνάει μπροστά από τα μάτια μου μια παρέλαση με θεσπέσιους κώλους κι εγώ δε βρίσκω τίποτα αστείο να πω για να κρύψω την αμηχανία μου. Ευτυχώς έχω τσιγάρα.
Ταχύτητα και τραχύτητα. Το χρειαζόμουν αυτό. Το είπα και στην αρχή. Ρε μαλάκα, έχω ακούσει όλο αυτό το διάστημα καμιά τριανταριά καινούριους indie δίσκους που δε μου έκαναν καμία εντύπωση και είμαι σε φάση "νταξ, λίγο χάρντκορ θέλω" και σκάει αυτό, είναι κι από τις αγαπημένες μου σύγχρονες μπάντες, και ναι. Ναι. Αυτό. Α - φτό.
Που είναι τα comments; Πουθενά. Τέλεια. Τον πετύχαμε το στόχο. Όχι, αποφύγετε αυτή τη μουσική. Δε χρειάζεστε κάτι να σας θυμίζει ότι η φάση έχει σκατώσει χωρίς προηγούμενο και ήρθε η γαμημένη ώρα ν' ανοίξουμε τρύπες για να κάνουμε πάρτυ πάνω απ' τις εκατόμβες. Όχι. Όλα - είναι - καλά. Τσιγάρο; Ευχαριστώ, θα πάρω. Κρεατάκι; Όχι, ευχαριστώ, είμαι χορτοφάγος. Μα ούτε αυτή την πετσούλα που κρέμεται; Αυτή την πετσούλα να τη βάλεις στον κώλο σου. Χορτοφάγος;!;! Καλά, και τι τρως; Το τι τρώω εγώ ας μείνει μυστικό. Το ότι εσύ τρως σκατά δεν μπορεί να μείνει.
Γαμώ τη χριστιανοσύνη μου, μέρες που 'ναι.
Μπαλκονάρα, τσιγάρο, τσίπουρο και μανιτάρια στο φούρνο (και μαγειρίτσα με μανιτάρια από χτες. Ναι, ξέρω. Γαμάω). Και πανκ. Ζωάρα ρε.

3 σχόλια:

  1. Έχω κάνει 17 χρονιές χορτοφαγικό πάσχα, μετά από 17 μαλακισμένες σαρακοστές που μου την έλεγαν επειδή έβαζα γάλα στον καφέ (τη χριστιανοσύνη μου μέσα και μισό κιλό kudos κι απ'την πάρτη μου).
    Δε θα πειραματιστώ (τώρα όχι.. αργότερα ναι) με hardcore & punk γιατί περνάω φάση blues (!) αλλά όντως η κρίση περνάει και στη μουσική. Όλα γίνονται μια οριζόντια αδιαφορία, και όντως σε ό,τι genre και να ψάξεις, δε νομίζω πως θα βρεις κάτι να σε σοκάρει με την καλή την έννοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θέμα διάθεσης είναι νομίζω. Προσωπικά προσπαθώ να αποτινάξω (σε ψυχολογικό επίπεδο) το ζυγό της φτώχειας και να αφιερωθώ σταδιακά περισσότερο σ' αυτά που έχουν πραγματικά ουσία. Θα δείξει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έτσι. Hardcore. Μην το λάβεις καν σαν σχόλιο αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή