Don't mess with the Barmy Army

Ξέρεις τις φάσεις που χαζεύεις, περισσότερες ώρες από τα αναμενόμενα στο ίντερνετ, και πέφτεις κάπου πάνω και δεν μπορείς να πάρεις το βλέμμα σου από 'κει; Και πρέπει κάτι να κάνεις, να γράψεις, κάτι; Έτσι κόλλησα μ' αυτό το εξώφυλλο του THE FACE. Όχι πες, δε σου βγήκαν τα μάτια; Δεν το κοιτάς ακόμα; Εγώ δεν μπορώ να πάρω το βλέμμα μου από πάνω του. Δηλαδή, έσκασε, το βλέπω κι από 'κείνη την ώρα έχω κρεμάσει ένα σαγόνι μέχρι το πάτωμα και σκέφτομαι. Παίζει να ΄χω καυλώσει και λίγο. Κοίτα καλά. Το βλέπεις; Πες τώρα, είναι δυνατό σε εξώφυλλο περιοδικού να βάζεις υπότιτλο "Geeks! Are nerds becoming fashionable?";
Ναι, ναι την είδα τη Sherilyn Fenn, αλλά οι ανεκπλήρωτοι έρωτες ήταν πάντα ο λόγος που σήμερα υπάρχει κακή λογοτεχνία.
Σκέψου όμως. Κάπου στα '90s αναγνωρίστηκε από τον κόσμο της μόδας η αξία του φλώρου. Ή τουλάχιστον διερωτήθηκε τότε ο συγκεκριμένος κόσμος. Άραγε απαντήθηκε το ερώτημα; Δεν ξέρω. Ούτε σήμερα έχει απαντηθεί.
Αρχικά πρέπει να προσδιορίσουμε τον οριζμό του Geek. Geek, λοιπόν, είναι ένα είδος καταπληκτικού εραστή, γιατί είχε πολύ περισσότερα χρόνια εξάσκησης και περισυλλογής πάνω στο θέμα "σεξ" από το μέσο δεξί χαφ στην ποδοσφαιρική ομάδα του Γυμνασίου. Ως γνωστόν, την καλύτερη γυμναστική την κάνεις μόνος σου. Τυγχάνει δε εξαιρετικής μορφώσεως και παραμορφώσεως διατί είθισται το θεσπέσια πλαδαρό κορμί του να συνοδεύεται από μία εξίσου εμετική σκατόφατσα.
Πάρε τώρα φάση βρωμόξυλο σε μπαρ. Κρίνοντας εξ' ιδίων, το καλύτερο που μπορώ να προσφέρω στο συναγωνιστή μου είναι να ματώνω εμετικά στους αντιπάλους μου. Την περισσότερη ώρα θα την περάσω στο πάτωμα, αλλά αν μ' αφήσεις να σηκώσω το ωραίο μου κεφαλάκι, δεδομένου ότι διαθέτω μια άψογη και κατάλευκη οδοντοστοιχία, το πιθανότερο που θα σου συμβεί θα είναι να γυρίσεις το βράδυ σπίτι μ' ένα αρχίδι λιγότερο.
Βέβαια, ο μέσος φλώρος δε θα χρειαστεί ποτέ στη ζωή του να μπλεχτεί σε καυγά. Έχει εκατοντάδες μυθικά πλάσματα να σφαγιάσει αντ' αυτού. Είναι κατάλληλα οπλισμένος γι' αυτό το σκοπό με ένα Two - Handed Sword +4: Bloodslurper. Κι αυτό μόνο στο πρώτο level. Γιατί να βαράς κανονικούς ανθρώπους με μηδαμινό experience value όταν μπορείς να ξεκοιλιάζεις wyverns και fire giants; Άσε τα φράγκα που μπορείς να βγάλεις. Σκοτώνοντας το γείτονά σου, δεδομένης της κρίσης, το πολύ να κονομήσεις κανα 30άρι ευρώ, αλλά διαμελίζοντας ένα δράκο παίζει να καταλήξεις και με καμιά εκατοστή χιλιάδες gold pieces, ένα γερό plate-mail και ποιος ξέρει τι άλλο. Γιατί όπως είναι γνωστό τοις πάσοι, εκτός από μωρές παρθένες, τα δρακόνια αρέσκονται στο να καταβροχθίζουν και πολλά γυαλιστερά αντικείμενα. Βοηθάνε στη χώνεψη, φαντάζομαι.
Και είναι η αρρώστια με τα Star Wars: Revenge of the Shit, Star Trek: Deep Throat Nine και λοιπές αηδίες... Συγνώμη, ποιο είναι το πρόβλημά σας; Δεν έχω καν όρεξη να σχολιάσω πάνω σ' αυτό.
Και το Metal... Το γαμημένο, απαράδεκτο metal. Κάθε σπυριάρης, στις τιτανοτεράστιες μάχες στις οποίες καθημερινά συμμετέχει χώνει από πίσω Manowar ή Maiden... Και Vampire: The Masquerade να παίζει... Μα χάθηκαν οι Christian Death; Δεν το καταλαβαίνω ρε πούστη. Και, μεταξύ μας τώρα, the evil that men do; Γίνεται μόνο τα βράδια της μοναξιάς, κάτω από την κουβέρτα, 'till the blood on your hand is the blood of a king...
Τώρα σοβαρά. Άτομα τέτοιου είδους, θεωρείτε ότι θα μπορούσαν να διεκδικήσουν ένα βάθρο, έστω όχι και τόσο ψηλό, στο χώρο της μοδός; Με τις κόκες, τις υπεραδύνατες υπεργκόμενες και τους άντρες που κάνουν ό,τι μπορούν για να τις ξεφτιλίσουν; Αρχίδια ε; Κι εγώ εκεί κατέληξα.
Και τώρα για τη Sherilyn Fenn...