19/3/12

Pain Teens haunt my everything

Σκλερός ήχος. Πρόσεξε: Αυτό που ακολουθεί είναι μια προσπάθεια για "κανονικό review". Καλλιτέχνης: Ferocious Fucking Teeth. Όνομα δίσκου: FFT. Σα να προσπαθείς να πεις SST με τα δόντια σπασμένα. Εντάξει, αστειεύομαι, ομώνυμος είναι ο δίσκος.
Επαναλαμβάνω: Σκλερός ήχος. Όχι, γάμησέ το, δεν οδηγεί πουθενά. Κοίτα, δεν το 'χω με τα σκλερά. Είναι μερικά όμως... Που ξέρεις... Παραβλέπεις τη σκλεράδα, και επικεντρώνεσαι στο τι συμβαίνει. Μέσα σου, έξω σου, παντού. Touch & Go - Amphetamine Reptile κατάσταση. Ουσία στην εκτόνωση. Ας πούμε, ο Φεβρουάριος ήταν ο τελευταίος μήνας για τον οποίο πλερώθηκα τα δεδουλευμένα σε old school φάση. Τώρα σκάνε τα νέα δεδομένα. Καύλα. Ακούγονται κάτι για αναδρομικά, τις πασίγνωστες μειώσεις μισθών, μια μιζέρια κάθε μέρα στο γραφείο και μιλάμε τώρα για εταιρία που πάει καλά, έτσι; "Είναι στη διακριτική ευχέρεια του εργοδότη", στην ποια; Στην ποιά; Αστειεύεστε νομίζω. Επαναλαμβάνομαι εμετικά, το ξέρω, τα λέω ξανά και ξανά όμως μπας και τα χωνέψω. Ψοφάω στο μεταξύ να γνωρίσω κάποιον από σας που δεν αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα. Θα του επιτρέψω, μάλιστα, να με πάρει σπίτι του, να με φροντίσει, θα του κάτσω κιόλας. Αλήθεια. Λοιπόν, με Twee δε βγαίνει το χάλι. Τα πράγματα είναι αρρωστημένα σκατά. Δεν έχω την εφηβική μαλακία "θ' ακούσω κάτι να με γαμήσει και θα ηρεμήσω", όχι πια. Αλλά μ' αρέσει η ψευδαίσθηση. Παίζω ένα ρόλο. Σε μια αδιέξοδη κατάσταση μόνο αυτό μένει. Να βάλεις τη μάσκα σου και να συνεχίσεις. Σε λίγο δε θα έχω λεφτά για τσιγάρα, άρα πρέπει κάπως να μειώσω το φαγητό. Ένα γεύμα λιγότερο για πρόσφατα χειροτονημένο χορτοφάγο είναι ψιλο-σημαντική φάση. Πρέπει κάπως να κρατιέμαι. Έλεγα για το ρόλο όμως... Αυτό το, λόγω των περιστάσεων, ανεπίτρεπτο παλιμπαιδισμό. Την απαγορευμένη οργή. Σχεδόν νοσταλγική καταντάει. Γι' αυτό έβαλα έργο του Fab Ciraolo. Θυμίζει πιο αθώες εποχές. Πιο πλήρεις. Με ένα πακτωλό χρημάτων στη διάθεσή μου. Για δίσκους, βιβλία, τέχνη. Τέχνη. Υγεία, καύλα κι επανάστασηΓάμησέ τα, ευτυχώς είμαι άνθρωπος της υπομονής. Εσύ όχι. Δε γαμιέται. Άκου αυτό το δίσκο ρε... Και υπομονή.

7 σχόλια:

  1. ψυχραιμία αδερφούλη. θα τη βρούμε την άκρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι μωρέ... Άρχισα την Κασσάνδρα και το Λύκο. Πιστεύεις θα βοηθήσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ε, όσο νά 'ναι, μια ψυχοκάθαρση θα την περάσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δ-Ι-Σ-Κ-Α-Ρ-Α.τεραστίων διαστάσεων ΔΙΣΚΑΡΑ.το έχω ακούσει 276 φορές τις τελευταίες 2 εβδομάδες.και τσαντίζομαι περισσότερο κάθε φορά που το ακούω.πάνω που νόμιζα ότι με είχαν γεράσει.
    Υ.Γ. δεν έχω άλλη υπομονή.μου τέλειωσε χτες.καλύτερα,λέω εγώ.
    Υ.Γ. 2 γυρίζοντας από τη δουλεια(ο τόνος παίζεται),άνοιξα λάπτοπ για να γράψω για αυτόν το δίσκο.και για τα χτεσινά χάλια.σαν να με γλύτωσες από τον κόπο ένα πράμα.
    Υ.Γ. 3 puttin the o back in country,ρε μουνιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πριν από λίγο έβλεπα διαφήμιση κάτω από το ποστ. τώρα δεν υπάρχει. δεν πάιζει να έχω λαλίσει τόσο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή