9/3/12

Love and Dissonance

Ο ιδανικός ήρωας στο μυθιστόρημα που δεν ετοιμάζω έχει ένα μαλλί σηκωμένο μέχρι πάνω, Moz φάση, όχι Exploited, είναι καλοντυμένος με λιωμένα ρούχα, σακάκι, πουκάμισο, στενό παντελόνι, ίσως γραβάτα και η ιστορία ξεκινάει σ' ένα μπαρ, όπου έχει μεθύσει με πανάκριβη σαμπάνια που δεν έχει να πληρώσει... Την ώρα που σηκώνεται να φύγει, ο μπάρμαν του ψιθυρίζει το ποσό, κι αυτός, αντί για χρήματα του δίνει τη φωτογραφία μιας κοπέλας. Στην επόμενη παράγραφο τον βρίσκουμε να πλένει ποτήρια στο πίσω μέρος του ίδιου μαγαζιού με μια υποψία αίματος στη μύτη. Κοιτάζει το φως, αναστενάζει, του έρχονται οι στίχοι από ένα κομμάτι των Burning Hearts, σιγοτραγουδάει και συνεχίζει το τρίψιμο. Την επόμενη μέρα τα ίδια. Ήπιε πολλά λέμε. Έχει και μια αλλεργία στο βρωμόξυλο, είναι και άνεργος... Οι εναλλακτικές του ήταν τραγικά ελάχιστες. Κάνοντας αυτή τη σκατοδουλειά προφανώς δεν έχει την ευκαιρία να γνωρίσει κανένα ενδιαφέρον άτομο, τις λίγες μέρες αυτές, λοιπόν, τις περνάει μέσα στους ατμούς και τη μιζέρια.

Η αλληγορία έγινε σαφής, νομίζω...

Κι ας πάμε στα σοβαρά τώρα. Στα χρόνια της χρεωκοπίας και δη στα τωρινά, μ' έπιασε μια δίψα κατά κάποιο τρόπο για καλή indiepop. Τραγικό; Δε θα ήταν πιο λογικό να ψοφάω για πολιτικοποιημένο Hardcore Punk; Ή για φολκ ελληνικούρες με μπαξέδες, πανσέδες, κορσέδες και μερσέδες;  Σίγουρα... Όταν, υποτίθεται, αύριο θα λιώνει το κορμί σου στα πρεζοδρόμια για να βρεις το επόμενο γεύμα σου, τι σε τρώει με ποιον πηδιέται η πρώην; Τα ΄χεις τα δίκια σου, αλλά διαφωνώ παρόλα αυτά.

Τη θέλω αυτή τη γλυκιά μελαγχολία, πώς να το κάνουμε. Που σε πάει στα ελάχιστα των προβλημάτων, που είσαι καλοκαίρι κάπου ψηλά, βλέπεις θάλασσα, σουρουπώνει κι ανοίγεις την τρίτη μπύρα χωρίς να ΄χεις βάλει μπουκιά στο στόμα σου από την ώρα που ξύπνησες... Πριν κάνα μισάωρο δηλαδή. Ανάβεις τσιγάρο, πίνεις την πρώτη γουλιά και τη σκέφτεσαι να ακουμπάει απαλά στον τοίχο, σηκώνεις την κοντή της φούστα, παραμερίζεις το εσώρουχό της και βάζεις τη γλώσσα σου... Αχέμ... Όχι. Για την ακρίβεια είστε ξαπλωμένοι σ' ένα λιβάδι, όχι, σε μια φαινομενικά απέραντη έκταση με χρυσάνθεμα, κοιτάζετε τον ουρανό, χαρούμενοι, ευτυχισμένοι, πλήρεις, φίλοι, ελπίζεις προσωρινά, και σιγά σιγά το χέρι σου πλησιάζει το δικό της... Η πρώτη κίνηση. Το μεγάλο βήμα. Το ήμισυ του παντός. Τελικά ήταν πολύ καλή σκέψη το να αλλάξεις κάλτσες πριν βρεθείτε. Και πριν γίνει η επαφή, αυτή πετάγεται γεμάτη ενθουσιασμό και σε βάζει να την κυνηγήσεις μέχρι το καλάθι του πικ-νικ που έχει τη λεμονάδα που έφτιαξε με τα χεράκια της. Χαμογελάς με πίκρα και το κάνεις.

...
Αυτό το κείμενο μου έσκασε όσο άκουγα το υπέροχο "Extinctions" των Burning Hearts... Γεμάτος δίσκος, έτσι μελωδικός φάση, με ζωάκια στο εξώφυλλο. Μαλάκα, βαριέμαι να ξαναμπώ στη διαδικασία "ρηβιού - επαγγελματιζμός της πούτσας - βλακόμουτρα μουσικοκριτικοί με ύφος χιλίων καρδιναλίων" και τα συναφή. Δεν ανήκω εκεί. Και ναι, κάπως έτσι θα πάει από 'δω και στο εξής... Όχι σαν τον καύλαρο το Ραββίνο που γράφει από πάνω "Generic Indie Band - Generic Indie Record" κι αντί για το δίσκο γράφει για τη θεια του τη Μυρσούδα που τρία βρακιά φορεί, αλλά κατάλαβες τώρα... Θα 'ναι φάση το αγόρι και στην κρίση. 

9 σχόλια:

  1. ...η αλήθεια είναι πως και ο λαός σου σε προτιμά έτσι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο "λαός" με κούρασε. Τώρα μόνο φίλοι. Για όσο διαρκέσει, δυστυχώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αυτό εννοώ και 'γω με τον λαό...οι άλλοι "ανήκαν" απλά στις μάζες...χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ο λαός είναι στα νοσοκομεία.. δεν άντεξε το δραματικό αντίο. boko θα πάμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αααα δεν θα σε βάλω στα λινκ. μη γίνεις πάλι σταρ και έχουμε τα ίδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στα νοσοκομεία; Δεν τους σκότωσα; Ή μάλλον δε ΣΕ σκότωσα;
    Το σκέφτομαι για μπόκο... Δεν παίζει σά-λι-ον, αλλά το σκέφτομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μην τον ακούς ρε fanta.στους boko θα πάμε.όλοι μαζί.και οι 1.000.000.και βάλε.θα βάλουμε στιβ ρεφενέ αν χρειαστεί ένεκα η κρίσις.μην το σκέφτεσαι εσύ ρε χαμένε.και το μυθιστόρημα καλύτερα να αρχίσεις να το ετοιμάζεις.το καλό που σου θέλω.άντε μπράβο.
    Υ.Γ. το extictions καλό(;) γιατί κάπου είχε χαλάσει το σήμα και δεν σε άκουγα.να πάρω το μηδέν λες;
    Υ.Γ. 2 εντάξει το πήρα.και πρώτο δείγμα θετικό.μήπως να το ξανασκεφτείς να γράφεις για κανά δισκάκι;μήπως λεω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλά, δεν το ΄χω πολυσκεφτεί που θα το πάω αυτό... Θα δείξει. Απλά προς το παρόν δε μου βγαίνει. Τ' ακούω τα καινούρια αλλά δεν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ετερεχρονισμένο σχόλιο αλλά απαραίτητο: Με κατέστρεψες με τους Μπέρνιγκ Χάρτς ρε συ. Εδώ και τρεις μέρες τους ακούω διαρκώς, το δε μπερν, μπερν, μπερν πάνω από 10 φοραί ημερησίως. Αρρωστια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή