16/3/12

I'd go anywhere with Hugh



Οι πραγματικά γαμάτες μπάντες μπορούν να σε πείσουν ότι είναι ικανές τόσο για το καλύτερο όσο και για το χειρότερο και παρόλα αυτά να καταφέρνουν να γουστάρεις και την τελευταία τους νότα. Πάρε τους Magnetic Fields για παράδειγμα στο τελευταίο τους έργο, το "Love at the Bottom of the Sea". Ακροβατούν ανάμεσα στο γελοίο και στην ουσιαστική τέχνη σαν να πέφτουν από ένα εξαιρετικό γαμήσι στη μαλακία, παρότι η δεύτερη παραμένει προτιμότερη κι απ' το δυνατότερο. Αλήθεια.

Κοίτα, γάμησέ το, προσπαθώ να εγκλωβίσω τον εαυτό μου στη σύνταξη ενός συμβατικού, αλλά όχι και τόσο, για 'μένα μιλάμε, review δίσκου και δε μου βγαίνει με την καμία. Θες η πολιτική κατάσταση, η μείωση που θα φάω στο τέλος του μήνα παρότι έχω κλείσει με υπεράνθρωπες προσπάθειες κάμποσες μεγάλες δουλειές που μπορούν να κρατήσουν την κωλοεταιρία που εργάζομαι πολύ πιο πάνω από τα δεδομένα τα σύγχρονα, θες ότι πασχίζω μάταια να κάνω κάτι καινούριο εδώ, θες ότι δε με ελκύει καθόλου το παλιό που έκανα, θες η γαμάτη φωτογραφία που ΄χω βάλει... Δεν επιτρέπεται ρε.

Υποτίθεται ότι πας μπροστά και χάνεις και πέντε - έξι ανθρώπους στην πορεία. Σωστά; Είναι ηθικό; Η προδοσία; Λοιπόν, άκουσέ με, η προδοσία είναι από τα πιο γαμάτα χόμπυ της αριστοκρατίας και έχω κάνει τρελά σκορ, ως πάμπτωχος, παραμορφωμένος (με την έννοια της υπερβολικής μόρφωσης, μια χαρά γκόμενος είμαι) αριστοκράτης. Αλλά παραληρώ.

Μόνο να καπνίζω θέλω. Μόνο αυτό μη μου πάρεις. Τα άλλα, σπίτια, αμάξια, σκατά, πάρτα όλα. Μόνο μη μου πάρεις το τσιγάρο από το στόμα γιατί ξενερώνω. Όχι, αυτό είναι. Μισό. Περίμενε. Εντάξει. Παραλήρημα φάση. Φαντάζομαι τον εαυτό μου στο μέσο ενός χειρουργείου, όλοι με τις μάσκες, τους φακούς στο κούτελο, το μηχάνημα που κάνει "πινγκ", φοράω αυτό το υπέροχο φορεματάκι που αφήνει τον κώλο εκτεθειμένο, κοιτάζω τους γιατρούς που με κοιτάνε με τρόμο, τραβάω μια τζούρα και χαλαρώνω. Ξέχασα να πω ότι καπνίζω στο χώρο, ε;  Δεν πειράζει, το λέω τώρα.

Είναι ωραίο... Να έχεις ένα τσιγάρο κι ένα τέλειο δίσκο μία στο τόσο. Σκέφτομαι να κόψω το κάπνισμα...

5 σχόλια:

  1. Δηλαδή αντίο Merritt που αγαπήσαμε; Εγώ θα το κατεβάσω μια φορά, αλλά ελπίζω να μη φάει σουτ, δε θα το αντέξω ψυχολογικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μ' άρεσε ρε. Ούτως ή άλλως στα τελευταία δεν είναι ο Merritt που αγαπήσαμε επομένως... Θα τον αγαπήσουμε κι αυτόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παίρνει καιρό για να απεξαρτηθείς απ' τη δισκοκριτική, εε;:P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό να λέγεται... Είναι το εύκολο έναυσμα για να γραφτεί κάτι. Ξέρεις, άλλοι διαβάζουν εφημερίδες, εγώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή