Drug Music

Μεγάλο κεφάλαιο το industrial. Είμαι αδικαιολόγητα κολλημένος με το εν λόγω είδος. Σκέψου ότι ένα καλοκαίρι δούλευα σε ένα εργοστάσιο που έφτιαχνε κομπόστες, και είχα πάντα μαζί μου ένα δημοσιογραφικό κασσετοφωνάκι και ηχογραφούσα τα μηχανήματα. Για να 'χω samples και καλά... Λες και είχα την τεχνογνωσία ή τον εξοπλισμό τότε για να τα αξιοποιήσω. Ποτέ δεν έκανα τίποτα μ' αυτά, κάπου τα 'χω, ξέρεις τώρα... Κι από τότε σκάει κανας δίσκος των παλαιών και ορμάω. Πέφτω με τα μούτρα. Τον αποκωδικοποιώ. Τον καταβροχθίζω. Έχει γεύση σκουριασμένης βίδας.
Πέρυσι με έστειλαν στο διάολο και την κόλαση της νοσταλγίας οι KMFDM, φέτος είναι σειρά των Sheep On Drugs. Δεν ξέρω τι σκατά παίζει με το "Club Meds", αλλά μ' αρέσει. Πολύ σε φάση. Κολλάω. Το ξέρω ότι λανθασμένα τοποθετήθηκαν εξ αρχής κάτω απ' αυτή την ταμπέλα, αλλά αν δεν είχε συμβεί αυτό παίζει και να μην τους ήξερα σήμερα.
Μαλάκα, βρωμάει ρηβιού από χιλιόμετρα αυτό... Ανεπίτρεπτο...
Λοιπόν, από το μοναδικό τεύχος του Does This Hurt? τους ξέρω. Εξωφυλλάρα έτσι; Σκέψου τώρα να σκάει η μάνα σου σπίτι με το δέμα με τα "περιοδικάκια" σου από το ταχυδρομείο, να μπαίνει ο πατέρας στη μέση  σε φάση "κάτσε να δω τι πήρε πάλι", να το ανοίγει και να παίζει πάνω σ' αυτό... Εντάξει, το χειρότερο ξύπνημα της ζωής μου. Όχι, όχι, το χειρότερο ήταν όταν τσέκαρε ένα τεύχος του "Θερμοκήπιο" που είχα και είχε κάτι καυλιά σε φωτό κι έτσι. Όταν δε άρχισε να διαβάζει κάτι βιβλία του Burroughs που είχα να παίζουν στο γραφείο γενικά... Εντάξει, πάντα ήταν κάπως πιο προχωρημένοι οι δικοί μου, εγώ τους έπλασα άλλωστε, μέχρι σήμερα παρόλα αυτά απορώ πως έχω γλιτώσει τον εξορκισμό.
Ξέχασα να αναφέρω ότι το "Club Meds" είναι το προπέρσινο Medication Time Ρεμίξντ. Νομίζω πρώτη φορά στη ζωή μου ασχολούμαι με δίσκο με reμύξες... Ίσως γιατί κανένας δε μου άρεσε. Ποτέ. Ούτε αυτός μ' αρέσει. Αλλά γουστάρω.
Μαλάκα, ζέχνει ρηβιού εδώ πέρα... Πω ρε πούστη, πρέπει κάτι να κάνω... Και γρήγορα. Το καταδίκασα το κειμενάκι.
Την πρώτη φορά που ήπια πρέζα... Όχι... Τη δεύτερη φορά που ήπια πρέζα... Με τίποτα... Την τρίτη... Μαλακίες. Χμμμμ... Κόκες, πρεζόφουντες, κρακ, χάπες, έψιλον, τριπάκια... Σκατά. Την πρώτη μέρα που αποφάσισα να γίνω straight edge ήπια δύο τσιγάρα. Αυτό δεν είναι αστείο καν. Μαλάκα... Writer's block. Αυτά παθαίνεις άμα μαλακίζεσαι με μουσικούλες δυόμιση χρόνια και ακόμα ψάχνεις την έμπνευσή σου σ' αυτές.
Λοιπόν, κοίτα, γάμησέ το. Απλά γάμησέ το.

Απ' την αρχή πάλι.  Άλλη γραμματοσειρά, κάτσε ν' αλλάξω και χρωματάκι εντάξει, τώρα είμαστε καλά. Τι λέμε; Τι παίζει; Power Electronics, Harsh Noise, Sheep on Fucking Drugs φάση, δεν το 'χω που να γαμήσω ρε... Πάλι γαμημένες μουσικούλες... Ρηβιού. Πάει. Παλαιού τύπου. Δεν ξεφεύγεις, δεν ξεφεύγω, η προσπάθεια μετράει. Το κλείνω εδώ. Με μία ευχή για τις δύσκολες μέρες που 'ρχονται:

Drugs

Drugs 

Drugs

Drugs

Drugs

Drugs

Drugs